„1923 Türk-Rum nüfus mübadele anlaşması sonucu 2 milyona yakın insan yurtlarından ayrıldı. Balkanlarda modernleşme hareketi olarak yorumlanabilecek bir refleksle tek millet, tek devlet, tek dil ve tek din temelli bir anlayışla uluslaşma sürecinin başladığı bir dönemin de ürünüydü bu mübadele. Ve böylece, nüfusun tektipleşmesi halklar arasında büyük göçlerle birlikte büyük acılara yol açtı.
Gerçeği dile getirmeden, özgürlük ve barış adına feda ettiklerimizden sonra, yine de yalanın yerleştiği bir “gerçekle” nasıl yaşanır? Bu oyun yabancı topraklarda hayata tutunmaya çalışan arka mahallenin yoksullarını anlatıyor; yaralı kimlikler üzerinden tarihi anlamaya çalışan samimi bir çaba da denilebilir.“
YEŞİM DORMAN
Kardeşinin Öyküsü
Yurtlarını toprak olarak kaybeden ama hep kalplerinde taşıyan; ellerinde sadece bir valizle gönderildikleri “yabancı” topraklarda hayata tutunmaya çalışan ama “hep arka mahallenin yoksulu” kalan acılı insanların acılı hayatlarını anlatıyor oyun. Yurdunu yanlarına alamayanların şarkıları sızlatır yürekleri: “ Yurdum; uzakta kalan aşkım”. Kaç yerinden kesilir bir hayat, kaça bölünür, kaç kez parçalanır? Nereye bırakır insan yurdunu, kime emanet eder?
Yurdunu kaybedenlerin; acılarını ve özlemlerini bazen şakalara, gülmelere, didişmelere ama çokça hüzünlere, şarkılara sığınarak yaşadığı, güldürürken bile yürek sızlatan, yurdundan başka yere sığmayan hayatların acıklı öyküsü; zaten kim savaşlar yüzünden yurdundan sürülmüş de gittiği yere sığabilmiş ki? Savaş, zulüm, işgal! Hangi nedenle gidersen git, yurdundan uzak bir yabancısın!
Kısaca, kardeşinin öyküsü… Yeşim Dorman eski Ankara Sanat Tiyatrosu’nda beş yıl sergilenen “Bir Valize Ne Sığar ki…” oyununu yeni bir yorumla yeniden yazdı ve yazar, yönetmen ve oyuncu olarak bu çalışmada yer aldı.
“ YURDUM; UZAKTA KALAN AŞKIM! ”